دسته بندی یا تقسم بندی موسیقی

موسیقی یا آهنگ رابه روش‌های مختلفی تقسیم بندی می کنند کـه عبارتند از، تقسیم بندی موسیقی براساس زمان یا دوران پیدایش:

= موسیقی قرون وسطی

= موسیقی رنسانس

= موسیقی دوره باروک

= موسیقی کلاسیک

= موسیقی رومانتیک

= موسیقی مدرن

= موسیقی معاصر

تقسیم بندی موسیقی براساس مکان

= موسیقی بومی

= موسیقی نواحی

= موسیقی شرقی

= موسیقی غربی

= موسیقی ایرانی

= موسیقی عربی و …

تقسیم بندی موسیقی براساس ساختار آواشناسی

کوانتو تونیک «بـه آن دسته از موسیقی‌هایی کـه دارای نت‌های جداگانه مشخص با فاصله موسیقایی باشد میگویند». استریم تونیک «بـه موسیقی بدون فواصل – موسیقی دارای نت‌های پیوسته می گویند».

تقسیم بندی موسیقی براساس ساختارگام

= گام کروماتیک

= گام دیاتونیک

تقسیم بندی موسیقی براساس اولویت کلام یا ساز

= موسیقی کلامی

= موسیقی بی‌کلام

تقسیم بندی موزیک براساس کاربرد

= موسیقی درمانی

= موسیقی رقص

= موسیقی فیلم

= موسیقی نظامی «مارش»

تقسیم بندی از لحاظ سازبندی «ارکستراسیون»

= موسیقی تک سازی «Solo»

= موسیقی سمفونیک

= موسیقی اپرا

= دو نوازی «دوئت»

= سه نوازی «تریو»

= چهارنوازی «کوارتت»

= موسیقی تلفیقی «فیوژن»

= موسیقی ضربی

= موسیقی آرشه‌ای «مانند کوارتت زهی، گروه ساز‌های بادی»

= موسیقی آوایی «وکال» – مانند آثار ارکستر آوازی تهران یا گروه کر کلسیا

تقسیم بندی بر پایه فرم موسیقی

= سونات

= سمفونی

= پرلود «پپش درآمد»

= مینوئت

= پیشنوا «اُورتور»

= کنسرتو

= لایتموتیف یا نغمه معرف «leitmotiv بـه معنی نغمه? راهبر یا شاخص»

تقسیم بندی بر اساس دستگاه یا مقام «در موسیقی ایرانی»

موسیقی سنتی ایرانی شامل هفت دستگاه و پنج آوازاست. هفت دستگاه عبارتند از:

= دستگاه ماهور

= دستگاه شور

= دستگاه همایون

= دستگاه نوا

= دستگاه سه گاه

= دستگاه چهارگاه

= دستگاه راست پنجگاه

پنج آواز شامل:

= آواز بیات ترک

= ابوعطا

= افشاری

دشتی و اصفهان. هر آواز یا دستگاه میتواند شامل تعدادی گوشه باشد.

منبع :

https://folkd.com/user/ahomusic

مهندسی بافت چیست؟ تعریف، تاریخچه و کاربرد

مهندسی بافت | Tissue Engineering مجموعه‌ای از تکنیک‌ها برای تولید یا بازسازی بافت است که هدف آن در درجه اول، ترمیم یا بهبود عملکرد بافت‌های بدن انسان است. از دیگر اهداف رشته مهندسی بافت می‌توان به غربالگری داروها و تولید گوشت مصنوعی نیز اشاره کرد. محصولات مهندسی بافت با ایمپلنت‌های پزشکی، که دستگاه‌های فنی ساخته شده از مواد مصنوعی و بدون بخش‌های بافت زنده هستند، متفاوت می‌باشند.

مهندسی بافت، اصول مواد و پیوند سلولی را برای توسعه بافت‌های جایگزین و یا ترویج بازسازی درون‌زا ترکیب می‌کند. این رویکرد در ابتدا برای رسیدگی به شکاف حیاتی بین تعداد فزاینده بیماران در لیست انتظار برای پیوند عضو به دلیل نارسایی در مرحله پایانی و تعداد محدود اعضای اهدایی موجود، طراحی شد.

تاریخچه مهندسی بافت

اولین کار­های تحقیقاتی در زمینه‌ی مهندسی بافت توسط دکتر لانگر انجام شد که به عنوان بنیان‌گذار و پدر رشته مهندســی بافــت شناخته می‌شود.

کار اولیه در این رشته، هنگامی که این رشته برای عموم مردم و سایر محققان این رشته ناشناخته بود، در آزمایشگاه دکتر لانگر در مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) انجام‌گرفت.

در سال 1976، دکتر لانگر، شواهدی را برای رهاسازی کنترل­‌شده­‌ی مولکول‌‎‎­‎های بزرگ از شبکه‎‌ها­‎‎‎ی ماتریسی پلیمری سه بعدی ارائه داد و زمینه را برای تحقیقات بیشتر در رهاسازی کنترل‌شده‌ی دارو فراهم کرد. در این پژوهش، چندین ماده بر اساس پاسخ التهابی و بر اساس نتایج ارزیابی شدند و دو ماده، هیدرون-گوگرد و کوپلیمر اتیلن-­وینیل­استات، به­ عنوان حاملان آزاد­سازی کنترل­‌شده مورد آزمایش قرار گرفتند.

پیشرفت و ظهور رشته

نکته­‌ی اصلی در تولد این رشته‌­ی نوظهور در اواسط دهه 1980 این بود که دکتر جوزف واکانتی از بیمارستان کودکان به دکتر لانجر از دانشگاه ام‌آی‌تی آمریکا مراجعه کرد تا ایده‌ای را برای رشد و آینده‌­ی این علم ارائه کند. این ایده، ساخت داربست­‌های مناسبی جهت تحویل سلول بود که برخلاف سلول­‌های کاشته شده بر روی داربست­‌های طبیعی، دارای ویژگی‌­های فیزیکی و شیمیایی­ غیرقابل دستکاری بودند.

دکتر واکانتی مطالعات گسترده‌­ای را برای تولید معادل بافت عملکردی با استفاده از شبکه انشعاب پلیمرهای زیست سازگار / زیست تخریب پذیر مصنوعی پیکربندی شده به عنوان داربست‌های بذر شده با سلول‌های زنده طراحی و اجرا کرد.

رشته مهندسی بافت طی یک دهه‌ی گذشته به­‌طور چشمگیری گسترش یافته است و چندین آزمایشگاه بزرگ تحقیقاتی و مراکز مهندسی بافت در سراسر جهان وجود دارد و همچنین این رشته همواره همراه با مسائل چالش برانگیز، لذت بخش و به یاد ماندنی بوده است.

اجزاء کلیدی مهندسی بافت

اجزاء کلیدی فرآیند مهندسـی بافت عبارتند از:

سلول‌ها، سیگنال‌ها و داربست های مهندسی بافت

یک | بافت یا نمونه سلولی که هسته و نقطه شروع فرآیند را تشکیل می‌دهد.

ثانیاً | داربستی که سلول‌ها را حمل کرده و حمایت می‌کند و رشد بافت را به شکل هندسی و موقعیت مطلوب، هدایت می‌کند.

و جزء سوم، محیطی از مواد سیگنال و تغذیه و غیره است که کشت سلولی در حال رشد یا بذر بافت را به سمت خواص بیولوژیکی مورد نظر، از جمله اندازه و شکل هندسی و ویژگی‌های عملکردی زیستی هدایت می‌کند.

داربست های مهندســی بافــــت باید دارای ویژگی های خاصی از قبیل غیر سمی بودن، زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، متخلخل بودن، آب دوستی و چسبندگی سلولی باشند. شرکت فناوری بن یاخته  https://bonbiotech.ir/

منبع :  https://mub.me/nFUb

https://llk.dk/5zjlly

کاربرد روش های مهندسی بافت در گروه های تخصصی مرکز تحقیقات فناوری بن یاخته

ساخت محصولات مهندسی بافت عموماً با داربست انجام می شود (همانطور که در گروه نانوتکنولوژی و مهندسی بافت مرکز تحقیقات فناوری بن یاخته انجام می شود)، می تواند حاوی طیف گسترده ای از مواد مناسب از پروتئین ها تا پلاستیک ها باشد. پس از ساخت سلول های بنیادی، سلول ها در داربست ها قرار می گیرند (همانطور که در گروه زیست شناسی سلول های بنیادی مرکز تحقیقات فناوری سلول های بنیادی وجود دارد). ترکیبی از عوامل رشد را می توان در کاشت سلول ها استفاده کرد. در این روش سلول های پیوندی منبع اصلی تشکیل بافت جدید هستند. از سوی دیگر، داربست های سنتز شده ساختار متخلخل سه بعدی را تشکیل می دهند، حاوی سلول هایی در آنها هستند تا ماتریکس خارج سلولی را تشکیل دهند و همچنین رشد سلول ها را در بدن کنترل می کنند. این داربست های سنتز شده زیست تخریب پذیر بوده و در طول زمان و مطابق با بازسازی بافت تخریب می شوند. روش دیگر جایگزینی بافت آسیب دیده با داربست بدون سلولی بلافاصله پس از آسیب است. اصل این روش این است که با کمک یک اسکلت، بیومولکول های مناسب به ناحیه آسیب دیده هدایت می شوند. بیومولکول ها به صورت کنترل شده از داربست آزاد می شوند و سلول های مولد به سمت بافت آسیب دیده هدایت می شوند و رشد و تمایز خود را توسعه می دهند و در نتیجه بازسازی بافت افزایش می یابد. در برخی موارد، سلول ها، داربست ها و فاکتورهای رشد ابتدا با هم ادغام می شوند و ساختار می تواند خودش را تشکیل دهد.

راه دیگر برای تولید بافت جدید استفاده از اسکلت در بدن است. در این روش، سلول‌های بافت اهدایی برداشته می‌شوند و از ماتریکس خارج سلولی باقی‌مانده به عنوان ساختار حمایتی برای رشد سلولی استفاده می‌شود. این روش برای مهندسی بافت قلب، کبد، ریه و کلیه استفاده می شود. استفاده از این روش به محققان این امکان را می‌دهد تا با استفاده از قیچی‌هایی که از بافت انسانی که در طی عمل جراحی برداشته می‌شود و سلول‌های بیمار جدا می‌شوند، اندام‌های خاصی را برای فرد تولید کنند که توسط سیستم ایمنی رد نمی‌شوند.

منبع :  شرکت فناوری بن یاخته  https://bonbiotech.ir/